داستانی از هدف

درودی دوباره بر آفریده شدگان

امروز داستانی درباره هدف برایتان نقل خواهم کرد .

آزمایشی در یکی از خانه های سالمندان کشور آمریکا به انجام رسید و نتیجه آن دیدگاه روانشناسان را تا حدی تغییر داد. در این خانه سالمندان، پیرمردها و پیرزن هایی زندگی می کردند که اکثرا دچار بیماری های گوناگون بودند و تنها برای چند ماه نقش میهمان را در این خانه بازی می کردند. تمام آنها می دانستند که دیگر مدت زیادی در دنیا نخواهند ماند و کارکنان سرای سالمندان یا به عبارتی ، میزبانان نیز از این موضوع باخبر بودند لذا تلاش می کردند تا آنها در آرامش باشند. اما یک میهمانی در این خانه در حال برگزاری بود. روزی یکی از اساتید روانشناسی آمریکا با یک وانت پر از گل و گلدان وارد خانه سالمندان شد و آزمایشی را انجام داد. او سالمندان را به دو گروه تقسیم کرد. به گروه اول تعدادی گل و گلدان داد و از آنها خواست تا مسئولیت نگهداری گلها را بپذیرند. به آنها آموزش داد تا به گلها آب بدهند، در معرض آفتاب قرار دهند، و مراقبت کنند. وی از سالمندان خواست تا مسئولیت پذیر بوده و با هم در نگهداری بهتر گل ها به رقابت بپردازند. گروه دوم را نیز به اتاقهای خود برد و در کنار پنجره هر کدام یک گل و گلدان قرار داد و به آنها گفت: اگر مایل بودید می توانید مسئولیت مراقبت از آنها را بپذیرید و اگر هم تمایلی نداشتید اهمیتی ندارد. روانشناس چند ماهی به بررسی این آزمایش پرداخت و نتایج آن باعث شگفتی او گردید.

استاد روانشناس مشاهده کرد که گروه اول در طول مدت مراقبت از گل ها ، وضعیت جسمی بهتری را نشان دادند و مانند روزهای قبل، تمام روز را در تختخواب خود به انتظار مرگ ننشستند. رفتارهای آنان بهتر شده بود و همانند سابق بهانه گیری و پرخاش نمی کردند. نسبت به قبل غذای بیشتری می خوردند و حتی مصرف داروهای آنان نیز کاهش یافته بود. در حالیکه در گروه دوم تغییر خاصی مشاهده نگردید. استاد روانشناس بعد از 6 ماه پرونده های دو گروه را با هم مقایسه کرد و دریافت که آمار مرگ و میر گروه دوم 30 درصد بیشتر از گروه اول بود و گروه اول از نظر روحی انسان هایی به مراتب شادتر و امیدوارتر از گروه دوم بودند!

در پایان آزمایش استاد روانشناس نوشت: به علت این که در زندگی گروه اول، هدفی به وجود آمد طول عمر و شادابی آنها نیز بیشتر گردید و نبود هدف در گروه دوم هیچ گونه تغییری در روند زندگیشان بوجود نیاورد. پس هنگامی که یک زندگی، مسئولیت و بار یک زندگی دیگر را به دوش می کشد، قدرت، صبر، همت و امید آن چند برابر می گردد. زندگی شیرین تر می شود و هم استوار تر....

هدف

سلام بر مخلوقات الهی

امروز می خواهیم در مورد امری مهم صحبت کنیم . بحث امروز هدف است . تا به امروز فکر کرده اید که چرا زندگی می کنید ؟! یا فقط برای در جا زدن ساخته شده اید . آیا مقصدی برای زندگی دارید یا فقط چون همه زندگی می کنند زندگی می کنید ؟ چون همه کار می کنند کار می کنید ؟

فردریش نیچه ، فیلسوف و شاعر بزرگ آلمانی می گوید : " آنچه والا بودن یک فرد را ثابت می کند کرده های او نیست چون بیخ و بن آنها معلوم نیست و معانی مختلفی دارند ، والایی در ایمان به هدف و آرمان است . " خداوند در قرآن هدف از آفرینش انسان را عبادت معرفی می کند . همانطور که شما برای رفع تشنگی آب می خورید و برای تامین مخارج زندگی کار می کنید هر انسانی برای زندگی خود هدفی دارد و باید داشته باشد . در غیر اینصورت مثل حیواناتی می مانیم که بدون دلیل زندگی کرده و می میریم . پس بایستی هدف داشته باشیم .

هدف بایستی دارای خصوصیاتی باشد . مثلا باید پایان ناپذیر باشد چون اگر پایان پذیر باشد یعنی اگر انسان به زودی به هدفش برسد و دوباره هدف دیگری انتخاب کند و این عمل بار ها تکرار شود انسان خسته می شود . پس هدف های بزرگتر و پایان ناپذیرتر  بهتر است . هدف هایی را نیز می توان زیرمجموعه این هدف ها قرار داد تا با انجام آن ها به این هدف رسید . همچنین انسان می تواند هدف فرعی و جدا از هدف اصلی داشته باشد . یادمان باشد که هدف های بزرگ هدف های کوچک زیادی را تحت پوشش قرار می دهند . مثلا اگر کسی بخواهد رئیس یک اداره شود حتی خدمتگذار اداره بودن هم می تواند زیر مجموعه این هدف باشد زیرا رئیس اداره باید هم حس خدمتکار را درک کند هم کار او را بلد باشد تا اگر اشتباهی کرد به او یاد آور شود . چه بسیار اند خدمت گذارانی که رئیس اداره شدند و چه بیشتر رئیس اداره هایی که خدمتگذار شدند . بطوریکه یکی از رئیس جمهوران آمریکا کفش واکس می زد !! همچنین باید یادمان باشد هر انسانی بهتر است در تخصصش هدفش را عملی کند . مثلا شخصی که می خواهد قهرمان شود اگر در کتاب نویسی ماهر است بهتر است در آن حوزه به یک قهرمان شود . هر چه انسان امید و تلاش بیشتری داشته باشد زودتر به هدفش میرسد . حتی اگر ندانیم که از چه راهی به هدف برسیم ایمان به هدف مهمترین چیز است . انسان هایی با روح بزرگتر هدف های بزرگتری دارند . انسان نباید از هدفش نا امید شود . همچنین هدف نباید فراموش شود .که اگر فراموش شود چه بسا فرصت ها که از دست می رود . چه خوب است انسان طوری به هدفش مقید باشد که از اعمالش هدف و آرمان هایش معلوم باشد .

هدف خدا از آفرینش ما عبادت بود و چه خوب است که هدف ما از زندگی رسیدن به او باشد ...